Η χειρουργική αντιμετώπιση των παθήσεων του θυρεοειδούς αδένα

Κάποιες από αυτές τις παθήσεις, όταν δεν μπορούν πλέον να αντιμετωπιστούν μόνο με φαρμακευτική αγωγή, οδηγούν τον ασθενή στο χειρουργείο.

Ποιες είναι εκείνες οι παθήσεις του θυρεοειδούς αδένα που χρειάζονται χειρουργική επέμβαση;

Καταρχήν δεν θέλουν όλες. Οι χειρουργικές παθήσεις του θυρεοειδούς, που ο ενδοκρινολόγος έγκαιρα παραπέμπει στο χειρουργό, είναι κυρίως η διάχυτη τοξική βρογχοκήλη νόσος Graves, η οζώδης τοξική βρογχοκήλη, το τοξικό αδένωμα, οι απλές και πολυοζώδεις βρογχοκήλες, μονήρεις όζοι, κυρίως ψυχροί, και βέβαια ο καρκίνος του θυρεοειδούς.

Που μπορεί να οφείλονται;

Η αιτιολογία διαφέρει από πάθηση σε πάθηση, ενδεικτικά αναφέρω ότι γενικά στις βρογχοκήλες κύρια αιτία είναι η ένδεια ιωδίου.

Ποια είναι τα συμπτώματα;

Πληθώρα συμπτωμάτων και σημείων χαρακτηρίζουν τις διάφορες θυρεοειδοπάθειες, όπως διόγκωση του θυρεοειδούς, ταχυκαρδία, νευρικότητα, απώλεια βάρους, αλλά και το αντίθετο αναλόγως του εάν ο αδένας ευρίσκεται σε υπέρ-η υπολειτουργία. Εδώ θα ήθελα να τονίσω, όπως και για τη προηγούμενη ερώτηση σας τη σημαντικότητα του ενδοκρινολόγου. Αυτός είναι ο ιατρός που θα διαγνώσει την όποια παθολογία και αναλόγως θα κατευθύνει τον ασθενή για χειρουργείο. Ακολούθως είναι ο ίδιος που στη συνέχεια θα παρακολουθεί τον ασθενή.

Ποιες είναι οι νεότερες μέθοδοι που εφαρμόζονται για την αντιμετώπιση αυτών των παθήσεων; Που υπερτερούν σε σχέση με παλαιότερες μεθόδους;

Δεν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν σαν νεότεροι μέθοδοι αλλά νεότερη αντίληψη για την αποτελεσματικότερη θεραπεία. Το μεγάλο ποσοστό των υποτροπών σε συνδυασμό με αυτό των επιπλοκών από τις επανεπεμβάσεις, οδήγησαν στην τροποποίηση της επέμβασης από μερική σε ολική. Πράγμα που καθιστά τη σύγχρονη θυρεοειδεκτομή μια διαφορετική, «νέα» εγχείρηση.

Που υπερέχει δηλαδή η ολική θυρεοειδεκτομή έναντι της μερικής;

Η υπεροχή της ολικής θυρεοειδεκτομής έναντι της μερικής συνίσταται στο ότι μειώνεται σημαντικά ο κίνδυνος υποτροπής και βεβαίως σε καρκίνο του θυρεοειδούς ενώ βοηθά σημαντικά τη μετεγχειρητική θεραπεία.

Δώστε μας περισσότερες πληροφορίες για την ολική θυρεοειδεκτομή.

Η ολική θυρεοειδεκτομή είναι η επέμβαση εκλογής που πραγματοποιείται πλέον όχι μόνον για κακοήθεια αλλά και για σχεδόν το σύνολο των παθήσεων του θυρεοειδούς αδένα. Η γνώση της ανατομίας του τραχήλου, των παραλλαγών της, της επέμβασης αυτής καθεαυτής, των εν δυνάμει επιπλοκών και αποφυγής τους, σε συνδυασμό με την εμπειρία, είναι οι κύριες προϋποθέσεις για την επιτυχή έκβαση της εγχείρησης. Οι παραθυρεοειδείς αδένες και τα λαρυγγικά νεύρα είναι τα στοιχεία που πρέπει οπωσδήποτε αναγνωρισθούν και να διαφυλαχτούν. Σε αντίθετη περίπτωση τα αποτελέσματα της επέμβασης δεν είναι τα επιθυμητά και ενίοτε καταστροφικά. Όσο αφορά τους παραθυρεοειδείς αδένες πέραν των περιπτώσεων κακοήθειας όπου συνειδητά θυσιάζονται οι 2 κάτω μέσα στα πλαίσια της ριζικότητας, στις υπόλοιπες περιπτώσεις θα πρέπει να διατηρούνται για την αποφυγή της υπασβεστιαιμίας. Η πρώιμη αναγνώριση των λαρυγγικών νευρών (κυρίως των κάτω) είναι απαραίτητη και καθοριστική στην διενέργεια και ολοκλήρωση της ολικής θυρεοειδεκτομής. Όμως συνθήκες όπως ευμεγέθεις και καταδυόμενες βρογχοκήλες, η παρουσία του λοβού του Zucherkandl, θυρεοειδίτιδες και κυρίως καρκίνου του θυρεοειδούς μπορούν να δημιουργήσουν δυσκολίες στην αναγνώριση των λεπτών αυτών δομών. Εδώ η τεχνολογική εξέλιξη προστρέχει σε βοήθεια του χειρουργού με μια σειρά εργαλείων (ψαλίδι υπερήχων) που και ασφάλεια προσφέρουν και το χειρουργικό χρόνο μειώνουν. Χαρακτηριστικά για την αποφυγή κάκωσης των νεύρων είναι και η τοποθέτηση από τον αναισθησιολόγο ειδικού ενδοτραχειακού σωλήνα με νεύρο αισθητήρα που βοηθά τον χειρουργό κατά τη διάρκεια της επέμβασης να αναγνωρίζει και να διαφυλάττει τα νεύρα.

Βεβαίως η χρησιμοποίηση της τεχνολογίας μπορεί πραγματικά να συμβάλει στην ασφάλεια της χειρουργικής του θυρεοειδούς πάντα όμως προέχει η επάρκεια και η συνεχής ενασχόληση του χειρουργού με τις παθήσεις του θυρεοειδούς.